Safran bitkisinin yetişme koşulları, asma yetiştirmeye benzerdir. Rüzgara karşı korunmuş güney yamaçlarında başarılı bir şekilde gelişir. Safran yetiştiriciliği yapanlar genellikle bunu, ‘safran ikindi gölgesi görmezse iyi olur’ şeklinde tanımlarlar. Safran, kumlu, gevşek, taşsız ve iyi drenajlı toprakları tercih eder. Ancak, taban suyu yüksek toprakları sevmez. Safran yetiştiriciliği yapılacak arazi ekseri bir yıl önceden nadasa bırakılır. Ekim zamanına kadar, toprak pulluk, kazayağı ve tırmık gibi araçlar kullanılarak dikime uygun hale getirilir. Toprağın yabancı otlardan ve tohumlardan temizlenmesi önemlidir, çünkü safran dikildikten sonra yabancı ot kontrolü zordur. Safran ekimi, en geç Eylül ayı başlarına kadar, tercihen Ağustos ayında yapılmalıdır. Birinci yıl safran verimini maksimum seviyeye çıkarmak için safran soğanlarının çaplarının en az 15-20 mm olması gerektiği, Eskişehir Geçit Kuşağı Tarımsal Araştırma Enstitüsü’nde yapılan çalışmalar sonucunda belirlenmiştir. Soğan çapı ile safran verimi doğru orantılıdır. Ekime hazırlanan tarlada, 30-45 cm arası sıra mesafesi olacak şekilde 10-12 cm derinliğinde çiziler açılır. Bu çizilere 10 cm sıra üstü mesafe ile safran soğanları dikilir. Soğanların üstleri tamamen yanmış sığır gübresi ile 8-10 cm derinliğinde örtülür. En son olarak birkaç cm toprakla kapatılarak ekim işlemi tamamlanır. Bir dekara dikilen soğan miktarı, soğan iriliğine bağlı olarak değişmektedir ve genellikle 150-600 kg arasında olmaktadır.